Afscheid nemen van een kind

Afscheid nemen van een kind. . . . . . .
valt zo zwaar
Afscheid nemen van een kind. . . . . . .
doe je niet zomaar
Afscheid nemen van een kind. . . . . . .
je leert van elkaar
Afscheid nemen van een kind. . . . . . .
daarvoor ben je nooit klaar.

Dit gedichtje kregen we in de week nadat Sanne was overleden. Het gaat niet zo goed met ons. Hoe langer het geleden is dat we Sanne hebben begraven, hoe moeilijker het wordt. In het begin ben je nog druk met het regelen van het afscheid, daarna de verhuizing en toen de rust kwam was je nog vol van alle warmte die van de dienst en de vele kaarten en reacties uitgingen. Toen konden we nog zeggen, ze heeft nu eindelijk de rust gekregen die ze zo verdiende, omdat de nare dingen die Sanne heeft moeten meemaken nog zo vers in ons geheugen lagen. Maar nu die nare dingen naar de achtergrond raken en we ons vooral de vele, vele mooie momenten herinneren is het ook steeds moeilijker voor ons te accepteren dat ze echt niet meer terug komt.