Vaderdag

En toen was het vaderdag… ook weer zo’n dag die je het liefst overslaat.
Vanochtend werd ik wakker en het eerste wat ik zag was Sanne d’r foto. Ik deed mijn ogen dicht en dacht aan vorig jaar. Toen lag Sanne dicht tegen mij aan met haar gezichtje naar me toe. Ik voelde d’r adem weer, ik rook haar ook zelfs het gekriebel van haar haren in mijn gezicht voelde ik. Sanne kwam even langs en het was net of ze er nog was. Dat zijn van die momenten die je nooit mag en wil vergeten. Aan de ene kant wordt je er verdrietig van en kwaad omdat ze er dit jaar niet meer bij is en omdat je vader bent zonder kind. Aan de andere kant ben ik zo ontzettend blij dat we het vorig jaar hebben kunnen vieren met Sanne erbij. Doordat ze 1, 5 jaar is geworden hebben we alle feestdagen 1x meegemaakt en elke dag heeft zijn herinneringen. Het zijn ook alleen maar mooie herinneringen, alle aanvallen en ziekenhuisbezoeken worden vergeten. Daardoor is het gemis ontzettend groot en zijn de feestdagen in eerste instantie moeilijke dagen.
Maar als het dan zover is en je denkt terug aan vorig jaar dan ben ik zo blij dat we alles in ieder geval 1 keer hebben mogen meemaken. We vieren dus gewoon vaderdag en slaan geen feestdag over.
Bedankt Sanne.