Het is inmiddels ruim een half jaar geleden dat Sanne is overleden, haar broertje Sjors is alweer drie maanden oud. Het is heel erg bijzonder om te zien hoe onbezorgd en snel Sjors zich ontwikkeld. Nu pas beseffen we echt hoe weinig Sanne had en kon. Achteraf zijn we blij dat we al onze aandacht en zorg aan Sanne konden geven, zij mocht niets tekort komen. Toch is het heel erg jammer dat we ze niet samen konden zien opgroeien.
Sanne heeft nooit in haar nieuwe kamertje in ons nieuwe huis geslapen maar toch voelt het alsof ze dicht bij ons is. Ze hoort er helemaal bij en dat zal altijd zo blijven.
Het is waar wat ze zeggen; tijd heelt alle wonden. Het verdriet blijft, dat gaat nooit meer weg. De vragen blijven en de antwoorden zullen we nooit krijgen. Het leven is hard maar wel de moeite waard.
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.