Een heel jaar verder….

Een heel jaar verder…..

Het regende toen tranen, bij duizenden vielen ze neer
De engelen weende zachtjes, dit deed hun ook zo zeer.
Dit had niet gemogen, het was veel te wreed
Ze had niet mogen sterven, niet met zoveel leed

Daar stond ik aan haar grafje, op mijn knieën viel ik neer
Ik schreeuwde door de duisternis, riep haar naam, keer op keer
Verblind door al mijn tranen, overmand door mijn verdriet
Ik hoorde slechts de stilte, een antwoord kwam er niet

Tot op die dag in juli, de zon scheen op haar grafje neer
Alsof er engelen zongen, zo helder en zo teer
Toen raakte ze mijn hart aan en sprak met lichte smart
Huil niet, lieve vader, ik woon nu in je hart

Daar zal ik blijven wonen tot we weer samen zijn
Daar ben ik heel gelukkig, daar voel ik ook geen pijn
Dus leef, mijn lieve papa, en maak maar weer plezier
En weet je kleine meisje, woont voor altijd hier

o ja, ik kan weer meedoen,
ik kan weer vrolijk zijn
de buitenkant die gaat wel,
van binnen zit de pijn

o ja, het gaat al beter,
kijk hoe ik weer geniet
de buitenkant die wil wel,
van binnen huist verdriet

o ja, ik wil wel leven,
ik doe alweer aardig mee
de buitenkant moet verder,
de binnenkant zegt nee

maar af en toe geniet ik echt,
met hen die naast me staan
die weten en ook voelen,
dat het nooit meer echt zal gaan

dag lieverd, dikke kus, mama.

Hoi lieve grote zus,

Zullen we in mijn dromen  samen spelen???

xxx je broertje

Een heel jaar verder….. Vandaag luisteren we weer naar de vogeltjesmuziek, lezen we weer alle kaarten, kijken we weer alle foto’s, bekijken we de DVD’s, praten we over toen ipv over nu,  voelen we weer die pijn, de leegte, het gemis, zingt Marco weer “afscheid nemen bestaat niet”, en verteld Billy nogmaals dat “she’s got a smile that heals me, I don’t know why it is. She comes to me when I’m feeling down, Inspires me without a sound.”  We brengen bloemen bij je graf, steken kaarsjes aan, schrijven weer eens op je site,  terwijl het enige wat we écht zouden willen vandaag…….. je nog 1 keertje vast kunnen houden, even knuffelen, even kroelen, met onze handen door je haartjes, een kus op je warme wangen, jou handjes in die van ons, met je broertje op de foto, samen in de box, even “echt” met z’n viertjes zijn, al was het maar voor 1 dag, voor 1 middag, voor 1 uurtje…….  Ik draag je voor altijdmee in mijn hart, ik zal je nooit vergeten. Dank je dat je bij me was, lief meisje, mijn meisje.
Lieve Sanne, we missen je zo…….

“Achter elke traan die blinkt, schuilt een glimlach van herinnering”