Herinneringen ophalen

Maandagavond met z’n tweetjes veel herinneringen op zitten halen. Sjors was al vanaf zondag erg aan het hoesten en was dus thuis gebleven van school. De hele dag ‘druk’ met Sjors z’n hoestbuien en Pimmetje die ook de nodige aandacht vraagt. ’s Middags met Pim naar het consultatiebureau voor z’n 14 maanden prik. (consultatie arts: “zegt hij al wat”. Ik: “Nee”. CA: “ook niet die of daar”, ik: “Nee”. CA: “en als hij gaat eten iets van: hap, of mmmm of op?”. Ik: “Nee, hij zegt echt niks verstaanbaar”. CA: “ook niet…” . Ik: “NEEEEEEE” Daar word ik toch zo moe van zulke gesprekken. Zeker zo vlak voor 10 maart wanneer mijn irritatie grens bijzonder laag is!!! Als ik toch zeg dat hij niets zegt… en maar door zagen!!! Ik zit er echt niet over in de war dat Pim niet zal praten als hij 3 is, dat gaat helemaal goed komen met onze vrolijke vriend!!) Maar goed. De dag vloog dus voorbij zonder dat er ook maar 1 moment was dat ik even alleen kon zijn met m’n gedachten. Toen de jongens op bed lagen ’s avonds was daar wel ruimte voor en tja, dan komen de waterlanders weer. En dat lucht dan zo lekker op!! Dinsdag (dé dag) is Pim naar het kinderdagverblijf gegaan, Sjors bleef nog thuis omdat hij die nacht nog steeds veel aan het hoesten was geweest. Het werd een rustige dag. ’s Ochtends zijn we met z’n drietjes naar Lepelstraat gegaan en hebben mooie bloemetjes bij Sanne gebracht en alle kaarsjes aan gestoken. Het regende pijpenstelen en dat maakt zo’n verdrietige dag er alleen maar treuriger door. Met Sjors de foto’s van zijn zus bekeken en hier en daar wat vragen proberen te beantwoorden (waarom had Sanne zo’n ander neusje, waarom is ze dood, waarom was ik er toen nog niet, waarom krijg ik niet Edward van de Thomas trein… dat is dan weer die kinderlogica!!!). Ook de film weer bekeken van alle mooie Sanne momenten waarop Sjors zei: “Zo, Papa heeft wel goed voor Sanne gezorgd”!! De post bracht een stapel kaarten, dit jaar ook van mensen uit onverwachte hoek (dank je wel Joyce, dank je wel Anniek, dank je wel Gieke, ik kan jullie niet zeggen hoe blij we hier mee zijn). Er werd zelfs een boeket vanuit de sneeuw bezorgd…! Het plekje van Sanne is ook dit keer weer roze ingekleurd door alle mooie bloemetjes die er neer gezet zijn. Ook via email, het gastenboek en Hyves veel berichtjes gekregen Met de mensen die op de koffie kwamen alle foto’s bekeken en herinneringen opgehaald. Aan het einde van de dag met Pimmetje de film van zijn zus ‘gekeken’. Toen hij haar in beeld zag ging hij meteen naar haar zitten wijzen en ook naar het schilderij wat we in de huiskamer hebben hangen. Ook ging hij haar handkusjes geven…. té schattig. We vragen ons weleens af hoeveel hij er van mee krijgt, dat hij ook een zus heeft gehad, maar blijkbaar snappen ze ook op zo’n jonge leeftijd al meer dan we wel eens denken. Zoals gezegd was het een rustige dag, vol met Sanne. En dat mag ook best zo 2x in het jaar. Ze hoort helemaal bij ons gezin en het is fijn om daar af en toe een dag bij stil te staan. Zeker als de mensen om je heen er op die dag blijkbaar ook stil bij willen staan.