Kleutergesprek

Als ik Sjors op ga halen van school vraagt hij of er een vriendinnetje mag komen spelen. Natuurlijk gezellig. Op weg naar huis zitten ze samen te kletsen over van alles en nog wat als het vriendinnetje zegt dat ze Pim zo’n lief kereltje vind. Sjors verteld trots dat Pim zijn broertje is en vraagt het vriendinnetje of zij soms een broertje heeft. Nee, zegt ze, ik heb een zus. Oh, zegt Sjors, en is die ook dood……..? Ik verslik me zowat, maar dat blijkt helemaal niet nodig te zijn. Het gesprek gaat gewoon verder. Het vriendinnetje verteld over haar zus en Sjors vraagt nog of soms ook een ander mondje heeft. Ik zit met verbazing naar dit gesprek te luisteren. Voor Sjors is het blijkbaar de normaalste zaak van de wereld dat als iemand over een zus verteld, diegene of overleden is of in ieder geval een ander mondje heeft! Uit dit kleine kleutergesprekje blijkt dat de dood voor kinderen (of in ieder geval voor Sjors) een hele andere lading heeft dan voor ons als volwassenen. Zo krijgt hij ook regelmatig een vriendenboekje mee van school. Dit vullen we dan samen in en bij de vraag wie zijn broertjes en zusjes zijn wordt altijd vermeld dat Pim zijn broer is en dat Sanne zijn zus is. Wel moet ik er dan van Sjors bij zetten dat zij nu een sterretje is.

Begin van dit jaar zat ik wat door de foto’s van Sanne te bladeren toen Sjors bij me kwam zitten. Samen bladerend en babbelend bekeken we de foto’s nog weer eens. Overal in huis staan of hangen foto’s, Sjors heeft de fotoboeken ook al regelmatig gezien en ook de DVD van Sanne is hem niet onbekend. En toch, nu pas, ineens vraagt hij aan mij: hé mam, waarom heeft Sanne zo’n ander mondje???? Blijkbaar is hem dat de eerste 4 jaar van zijn leven niet opgevallen en zag hij dat nu voor het eerst!