Onrust

De onrust stapelt zich meer en meer op in mijn lijf. Boos, chagrijnig, verdrietig, radeloos. En ik weet niet hoe ik het onder woorden moet brengen. Ik sluit me zo veel mogelijk af voor de buitenwereld, heb geen behoefte aan ‘ruis’. Het boeit me even niet, het liefst ben ik alleen maar met Sanne bezig. Maar dat is lastig in een carnaval vierend Brabant, met Sjors die dolblij is dat hij lekker vakantie heeft, Pim die flink aan het boeven is en Gieke die natuurlijk ook de nodige aandacht verdient. Dus overdag doen we gezellig dingen: een dagje bij oma langs, een ijsje halen, optocht kijken, naar de Intratuin, knutselen voor Sanne, filmpje kijken, buiten spelen, voor lezen. Zo komen we de dagen wel door. Sjors voelt de bui al hangen en komt dan ook heel regelmatig even knuffelen (de schat). Aangezien Pim op het moment ALLES kopieert wat zijn grote broer doet, krijg ik van hem ook regelmatig kusjes en knuffels. Ze zorgen zo goed voor me, mijn lieve jongens…… En toch, wat doet het nog ontzettend veel pijn, als ik terug denk aan hoe, 7 jaar geleden, aankomende nacht verliep.

Bind mijn handen langs mijn lichaam
en dan nog houd ik je vast
Doe een blinddoek voor mijn ogen
en ik vind je op de tast
Maak mijn beide oren doof
en ik zal horen wat je zegt
Ik ben de verliezer
de verliezer
De verliezer in een ongelijk gevecht…..