Feestelijk jaar

Niet alleen zijn wij dit jaar 12.5 jaar getrouwd, Opa en Oma de Jong zijn 40 jaar getrouwd en Opa en Oma van Duijn zelfs 50 jaar!! Een feestelijk jaar dus. Opa en Oma van Duijn geven een groot feest. We beginnen de middag met een klein clubje en ’s avonds komen daar nog heel veel mensen bij. Jan neemt het woord en verteld over de 50 jaren dat pa en ma getrouwd zijn. Over hun verkerings tijd, de eerste jaren na hun trouwen, de tuin, de kinderen en daarna over de kleinkinderen. Sanne wordt in dit verhaal niet vergeten. Ook oma wil graag iedereen vertellen over de mooie momenten die ze heeft beleefd met Sanne. Dat ze het zo heerlijk vond om haar in bad te doen, lekker insmeren met een beetje zwitsal creme, mooie kleertjes uitzoeken en daarna kroelen op de bank en zachtjes liedjes zingen vlakbij Sanne’s oortjes. Er spreekt zoveel warmte en liefde uit oma’s verhaal…. Jeannet heeft een mooi bloemstukje gemaakt, mét rose gerbera, een foto van Sanne en een klein kaarsje. Oma steekt het kaarsje aan en daarna zetten we het bloemstukje op tafel, zodat iedereen het goed kan zien. Wat doet het ons goed dat er op deze manier aandacht wordt besteed aan ons lieve meisje.
Een paar weken later zijn Opa en Oma de Jong aan de beurt. Ook zij willen hun 40 jarig jubileum niet ongemerkt voorbij laten gaan, ze beseffen zich véél te goed hoe bijzonder het is om dit feest met elkaar te vieren. Op de uitnodiging stond de volgende tekst:

Onze Sanne heeft altijd erg genoten van het rijden op een huifbed
Daarom dragen wij de Manege Zonder Drempels een warm hart toe.

Mocht u een kado willen geven, dan graag in de vorm van een gift voor deze bijzondere stichting.

Tijdens het welkomstwoord verteld oma over de manege en hoe Sanne altijd zo genoot van het gehobbel op de paardenruggen. En dat het voor hen ook zo fijn was om mee te gaan naar de manege. Opa en Oma hebben de fotolijst met foto’s van Sanne mee genomen en daarbij staat een vaasje met rosé gerbera’s en een kaars. Opa steekt de kaars aan, samen met Sjors. En zo is ook op dit feest, Sanne weer heel erg dichtbij.

Maar er was ook veel verdriet dit jaar. Begin mei moesten we afscheid nemen van mijn lieve tante. Veel te vroeg (we schelen maar krap 14 jaar) heeft zij haar gevecht tegen haar ziekte moeten opgeven. We zagen elkaar niet eens zo heel erg veel, maar het was altijd goed als dat wel het geval was. Kort voor haar overlijden zijn we nog bij haar geweest. Ze vertelde toen dat ze tijdens haar eigen uitvaart ook graag aandacht wilde besteden aan andere uit de familie, waar we al eerder afscheid van hebben moeten nemen. Waaronder dus ook Sanne. Ze vroeg me of ik tijdens haar afscheid een kaars wilde aansteken voor haar nichtje, onze dochter. En dat was mijn tante ten voete uit. Áltijd aan een ander denken, ook al had ze het zelf nog zo zwaar. Toen haar uitvaart eenmaal daar was, nam ze op haar manier nog het laatste woord. Ze wilde graag dat we met z’n allen luisterde naar  het lied dromen durven delen van Marco Borsato. Het lied was haar op het lijf geschreven.

Sluit je ogen 1 seconde
Zet een lach op je gezicht
Zeg bedankt tegen het leven
Voor de liefde en het licht
Doe een wens voor iemand anders
Al lijkt het nog zo klein en stil
Elke golf begint als rimpel
Maar maakt altijd een verschil
Vier het leven om je heen
Hang de slingers op en dans met iedereen
Het leven is al veel te kort
En ja alleen is maar alleen
Dus droom durf doe en deel met iedereen
Deel je rijkdom met een ander
liefde nog veel meer dan goud
En wees lief voor wie je lief is
zeg als je van iemand houd
Geef een glimlach aan een vreemde
knuffel iemand elke dag
En wees dankbaar voor de dingen die je vandaag beleven mag
Kijk naar de golven
en zie de zee
Kijk naar alle mensen om je heen
Pak maar mijn hand
en ik neem je mee
Want wij samen, kunnen samen, meer dan één
Sluit je ogen 1 seconde
zet een lach op je gezicht
geniet maar even van het donker
het wordt vanzelf wel weer licht
Pak de hand van iemand naast je
het maakt niet uit of je hem kent
Iedereen is even welkom
zolang je maar jezelf bent
Gooi je handen nu de lucht in
Vul je hart met hoop en trots
Open nu maar weer je ogen
zie door de bomen weer het bos
Sluit je ogen maar vanavond
met een lach op je gezicht
Wees maar dankbaar voor het leven
zoals het hier nu voor je ligt

Wat een indrukwekkende bijeenkomst, wat een gemis, wat een mooi mens….. Iedere keer als ik dit nummer hoor zing ik het luidkeels mee, met tranen in mijn ogen, in gedachten bij die lieverd…..

Inmiddels zitten we volop in het Sinterklaas verhaal. Sjors en Pim zijn er hevig mee bezig. Willen het liefst iedere avond hun schoen zetten. Als ze dan een keer de schoen bij de kachel zetten, moet er ook een schoentje van Sanne bij. De volgende ochtend zijn ze helemaal blij met de kadootjes die er in hun schoen zitten. Ook bij het schoentje van Sanne ligt een klein pakje. Sjors pakt het uit en er komt een kleine sneeuwbol met een zwarte pietje erin te voorschijn. “Zó”, zegt Sjors “dat is wel knap van Sinterklaas dat hij weet dat Sanne dood is en daarom een kadootje voor bij haar plekje heeft gebracht”……
En wees lief voor wie je lief is
zeg als je van iemand houd
Geef een glimlach aan een vreemde
knuffel iemand elke dag
En wees dankbaar voor de dingen die je vandaag beleven mag
Kijk naar de golven
en zie de zee
Kijk naar alle mensen om je heen
Pak maar mijn hand
en ik neem je mee
Want wij samen, kunnen samen, meer dan één
Sluit je ogen 1 seconde
zet een lach op je gezicht
geniet maar even van het donker
het wordt vanzelf wel weer licht
Pak de hand van iemand naast je
het maakt niet uit of je hem kent
Iedereen is even welkom
zolang je maar jezelf bent
Gooi je handen nu de lucht in
Vul je hart met hoop en trots
Open nu maar weer je ogen
zie door de bomen weer het bos
Sluit je ogen maar vanavond
met een lach op je gezicht
Wees maar dankbaar voor het leven
zoals het hier nu voor je ligt
Wat een indrukwekkende bijeenkomst, wat een gemis, wat een mooi mens….. Iedere keer als ik dit nummer hoor zing ik het luidkeels mee, met tranen in mijn ogen, in gedachten bij die lieverd…..

Inmiddels zitten we volop in het Sinterklaas verhaal. Sjors en Pim zijn er hevig mee bezig. Willen het liefst iedere avond hun schoen zetten. Als ze dan een keer de schoen bij de kachel zetten, moet er ook een schoentje van Sanne bij. De volgende ochtend zijn ze helemaal blij met de kadootjes die er in hun schoen zitten. Ook bij het schoentje van Sanne ligt een klein pakje. Sjors pakt het uit en er komt een kleine sneeuwbol met een zwarte pietje erin te voorschijn. “Zó”, zegt Sjors “dat is wel knap van Sinterklaas dat hij weet dat Sanne dood is en daarom een cadeautje voor bij haar plekje heeft gebracht”……