Toeval

10 Maart 2016

Coldplay Everglow

Wat is het mooi dat er liedjes worden geschreven met teksten die je raken, of muziek die je ontroerd. Op dagen als vandaag, maar ook op andere momenten gedurende het jaar, kan een stuk tekst of een bepaalde melodie mij zo onverwacht raken dat de tranen  over mijn wangen lopen. Sjors had het laatst ook bij het liedje van Diggy Dex ft Jw Roy met: ode aan het leven, het doet mij goed dat hij zijn emoties kan en wil laten zien aan ons. Tijdens de drumles oefent hij met zijn andere drummaatjes het liedje van Bløf: Stil, ook al zo’n mooie tekst, is het toeval dat zijn drumleraar dit nummer heeft uitgekozen om in te studeren?

Na 13 jaar hebben we de Peugeot in moeten ruilen voor een andere auto.  De auto die we kochten toen Sanne nog bij ons was. Waarmee we veel kilometers gereden hebben met haar op de achterbank in haar aangepaste autostoel, op weg naar de manege, het ziekenhuis, de Zonnehof, op visite bij vrienden of familie, naar Steenbergen om een kijkje te nemen in ons nieuwe huis in aanbouw, en uiteindelijk voor de laatste keer naar het ziekenhuis, niet wetend (maar ergens wel voelend) dat het de laatste keer zou zijn. Nadat ze in het ziekenhuis was overleden heb ik haar in de auto op schoot genomen en zo zijn we naar huis gereden. In haar kistje hebben we haar op de achterbank gelegd, op weg naar de kerk voor haar afscheidsdienst, en zo zijn we ook naar Steenbergen gereden voor de begrafenis. Ik vind het moeilijk, deze beslissing heb ik zo lang mogelijk uitgesteld maar nadat we 3x stil zijn komen te staan is het écht tijd voor een nieuw exemplaar. Dagen van te voren heb ik pijn in mijn buik van het idee dat het, wat de auto betreft, einde verhaal is. Als ik naar de garage rijd om de nieuwe auto op te halen en deze achter te laten hoor ik een klein stukje van het liedje van Marco Borsato op de radio: afscheid nemen bestaat niet. Is het toeval dat ik dit nummer nu, juist op dat moment, hoor?

Pim heeft het in groep 4 een tijdje moeilijk met het feit dat zijn zus  overleden is. Hij weet zich er niet goed raad mee maar gelukkig heeft hij een hele lieve juf die hem regelmatig weet te troosten en er in de klas heel open over praat samen met Pim en zijn klasgenootjes. Een tijd lang staat de foto van Sanne in zijn klas. Thuis heb ik samen met de kinderen naar de CD van de vogeltjes muziek geluisterd (Forest Piano). Een mix van piano muziek en vogeltjes die je hoort fluiten. Ik vertel ze dat ik die CD met Sanne ook heel vaak luisterde omdat we daar zo heerlijk rustig van werden. Een paar weken later zet de juf van Pim een CD op, als achtergrond muziek, waar de kinderen tijdens het maken van een werkje naar kunnen luisteren: Piano muziek met vogeltjes die fluiten. Hé zegt Pim, dat is de muziek van Sanne! Is het toeval dat zijn juf nu juist die CD uitkiest?

Om Pim nog wat verder te helpen in zijn verdriet heeft hij een aantal gesprekken met een lieve dame die hem goed aanvoelt. Dit heeft hem enorm geholpen om wat meer grip op zijn emoties te krijgen.

Gieke vind het erg jammer dat Sanne er niet meer is, praat regelmatig over haar. Als we  ’s avonds buiten zijn en het  is donker merk ik dat ze regelmatig een hand kusje naar de sterren stuurt en dan hoor ik haar zachtjes iets fluisteren. Ze zegt regelmatig dat we eigenlijk met z’n zessen zijn omdat ze vind dat Sanne er ook gewoon bij hoort. Maar, zegt ze dan een beetje verdrietig en bozig, ik wil eigenlijk veel liever dat ze een levende zus is. In haar bed liggen een aantal beren en poppen aan het voeteneind. Als ik een keer ’s avonds boven kom om haar toe te dekken verteld ze me dat ze weleens gaat slapen met de witte beer. Als ze aan Sanne denkt kiest ze die beer om mee te knuffelen en al kroelend mee in slaap te vallen. Is het toeval? Dat ze nu juist die beer kiest?

Alle andere knuffels en poppen in haar bed hebben niets met Sanne te maken, deze witte beer heeft Sanne bij haar geboorte van mijn broer gekregen en stond altijd bij  haar in bed.

Een stukje tekst uit het liedje van Coldplay:

I know that you’re with me and the way that you show
And you’re with me wherever I go
And you give me this feeling this everglow

Sanne is bij mij, bij ons. Altijd, in meer of mindere mate. Ja het doet zeer, haar te moeten missen is nog steeds hartverscheurend, maar we hebben elkaar, en samen houden we de herinnering aan haar levend.