Carnaval

De carnaval is weer voorbij. De carnavalsperiode wordt ’s avonds door de kinderen traditie getrouw af gesloten met een lampionnen optocht. De bonte stoet loopt achter een dweilband aan dwars door de stad. Wij  lopen ook mee. Het is een mooie avond, met een kraakheldere hemel. Ineens ziet Gieke een heldere ster aan de hemel schitteren en met een blije glimlach op haar gezichtje vraagt ze aan mij: “Mama, is dat Sanne’s ster??” Gevolgd door een heel verhaal over haar baby zusje Sanne en hoe we er voor kunnen zorgen dat Sanne weer bij ons komt. Ik kan er niks aan doen, de tranen lopen weer over mijn wangen. Tranen van verdriet omdat we je nog steeds zo ongelooflijk missen, maar ook van blijdschap, omdat je kleine zusje, net als haar twee broers, het zo vanzelfsprekend vind dat je bij ons hoort.

Vandaag bakken Gieke en ik samen een taart. Ik vertel haar dat we dat doen omdat het maandag Sanne dag is en morgen Opa en Oma alvast langs komen. Komt Sanne dan ook bij ons op haar feestje? Is haar eerste reaktie. Ik leg haar uit dat dat niet gaat maar dat het 10 jaar geleden is dat Sanne een sterretje werd en dat we daarom bloemetjes naar haar plekje gaan brengen. Gieke denkt even diep na en zegt dan: “Als ik morgenochtend wakker wordt, ga ik iets voor Sanne knutselen en dat ga ik dan met een raket bij haar brengen, dat is leuk!!”