10 Jaar verder

10 jaar geleden was het ook van dat mooie weer. 10 jaar geleden wisten we nog van niets, waren we heerlijk onbezorgd en een tikkie naïef. Een dag later waren we de (ape)trotse papa en mama van het schattigste baby meisje die ons na haar geboorte liet horen dat er aan haar longetjes in ieder geval niets mankeerde. Je huilde de hele Laan van Poot wakker, maar je liet je ook meteen  troosten als we je dicht tegen ons aan vast hield.

Het was ook de dag dat ons leven een U-turn maakte. Met de komst van onze lieve Sanne kregen we niet alleen een schat van een dochter maar ook een heleboel pittige levenslessen. En nu zijn we dus 10 jaar verder. En dit jaar lijkt je geboortedag weer een soort keerpunt. In de aanloop naar morgen voelde het anders dan andere jaren. Ik kon het niet zo goed onder woorden brengen maar ik voelde niet die machteloze wanhoop. Zeker waren er de tranen, had ik een kort lontje en kostte het me moeite om het overdag gezellig te maken met Sjors, Pim en Gieke. Ze hebben vakantie, dus ze zijn de hele dag thuis. Maar toch, ik had niet meer het gevoel dat ik het liefste in een donker hoekje weg wilde kruipen. Geen blinde paniek, omdat je echt, echt niet meer terug komt.

En toen viel er een kaart door de brievenbus en stond er in geschreven waar ik de woorden niet voor kon vinden: Rust. Er hangt een soort rust om ons heen als het over Sanne gaat. De afgelopen jaren zijn we wanhopig op zoek gegaan naar een manier om Sanne levend te houden binnen ons gezin. En ik zie nu dat ons dat gelukt is. Niet alleen bij ons, ook bij haar broers en zusje. Ook bij de opa’s en oma’s, bij de ooms en tantes, de nichtjes en neefjes en bij onze vrienden. Zeker ook bij vrienden die we pas leerde kennen nadat Sanne al overleden was. Je hoort er bij, altijd, iedere dag, elk moment. Je wordt niet vergeten, daar was je véél te speciaal voor. Dus ja, we huilen we omdat we je missen. Niets liever hadden we je nog hier in huis gehad om voor je te zorgen,  met je te kroelen en je te knuffelen. Maar bovenal koesteren we de mooie herinneringen aan jou, liefste moppedop….